Gençliğinde kilisede org çalan ve bunun haricinde karnavallarda ve sirklerde çalışan Anton Szandor LaVey, pazar ayinlerine katılan kişilerin kilise haricindeki yaşantılarını gözlemleme fırsatı buldu. Kendi iddiasına göre, bu kimselerin birçoğunda karşılaştığı ikiyüzlülük, felsefesinin şekillenmesinde önemli rol almıştır. 1966'da Anton Szandor LaVey, Kaliforniya, ABD'de Şeytan Kilisesi (Church of Satan)'ni kurdu. Hıristiyanlığa karşı çıkan ve önce Magic Circle (Büyülü Halka) diye bir grup oluşturan LaVey, içinde dokuz Şeytani ilkenin yer aldığı Şeytani İncil'i yazdı. Ona göre satanizmdeki temel hususlar, belli bir dine ve dinî ekole ait olmama ve insanın fizikî veya zihnî yapısından zevk almadır. Şeytan, insanın bir tür hayvan olduğu düşüncesini ve dinlerin günah dediği şeyi temsil eder. Dolayısıyla Laveyan Satanizm, dinî ve ahlâkî her şeye karşı çıkma ve bunların tersini yapma esasına dayanır.

LaVey ve LaVeyci Satanizm, diğer Satanist inançların aksine Şeytan'a da, tanrıya da inanmaz. İnsanın temelde bir hayvan olduğunu savunur ve içgüdülerimizi serbestçe yaşamamızı engelleyen toplumsal yapılarak karşı çıkar. LaVey, şeytanın kırmızı kıyafetli, boynuzlu, kuyruklu, çatallı bir adam olmadığını, insanoğlunun yavaş yavaş anlamaya başladığı doğadaki karanlık güçlerin bir bütünü olduğunu önemle vurgular.[1] Zaman zaman taktığı siyah kapşonunu ve boynuzlarını ise şu şekilde izah etmiştir:

İnsanların sembollere ve ritüellere ihtiyacı vardır, tıpkı beyzbol oyununda, kilise törenlerinde, savaşlarda olduğu gibi. Bunlar insanların dışa vuramadığı hatta bazen farkında bile olmadığı duygularının ortaya çıkmasını sağlayan araçlardır.[1]

Laveyanlar, tanrıya, daha doğrusu insanın üstünde, bir başka ifade ile, onun zevk alan hayvanî yanı dışındaki bir varlık boyutuna, meleklere, Cennet ve Cehennem'e, kutsal kitaplara, ruhlara, hattâ Şeytan'a bile inanmazlar. Onlar için var olan, sadece maddî ve reel olandır. Onlar, Şeytan'ı din düşmanlığının, insanın dilediği gibi yaşamasının, insanın içinde uyarılmakla ortaya çıkan gücün sembolü olarak görür ve benimserler. Davranışlarıyla ilgili olarak kendisine hesap verilmesi gereken herhangi bir merci kabûl etmezler ve asla bir üst değer tanımazlar. Laveyci Satanizm, maneviyata ve manevî bir üst otoriteye inanmayı ve bu inanca göre insanın kendisini terbiye ve disipline etmesini, bu inanç istikametinde benimsediği ahlâkî düsturlara uyma niyet ve gayretini, insanın kendisinden uzaklaşması, pasifleşmesi ve kendi kendisine yalan söylemesi olarak görür. Dolayısıyla insan, kendisine yalan söylemeden, kendisine karşı iki yüzlü davranmadan kendisini keşfetmeli, keşfetmeli ve bir hayvan olduğunu duymalıdır
Şeytan Kilisesi'nin yayınlarında insan için "şehvetine göre yaşayan vahşî hayvan" tabiri kullanılır. İnsan, aslında bir tür hayvan olduğu için, hayvan olduğunu yaşayışıyla ortaya çıkarmaktan çekinmemelidir. Böyle bir çekinme, yukarıda ifade edildiği gibi, insanın kendi kendisine karşı iki yüzlü davranmasıdır.